Sa mayamang kultura, salamin ng karunungan,
Tumitiklop ang wika, naglalarawan ng mga saloobin.
Wikang Filipino, tanglaw ng ating pagsasama,
Iyong himig, umaawit ng tunay na pagkakaisa.
Mga titik at simbolo, likha ng mga ninuno,
Nakapagpapatibay sa ating kasaysayan at kahulugan.
Sa bawat tuldok at kuwit, mga alaala'y nabubuhay,
Sa tuwing inaawit, dangal ng bayan ay inaangat.
Sa bawat pilosopiya, kamalayan ay nabubuhay,
Tula't kwento, sinasalamin ng puso't isipan.
Kahit iba't-ibang lahi, dito tayo nagkakaisa,
Sa pag-unawa't pagmamahal, pinaiiral ang pagsasama.
Bawat salita'y kuwento ng mga pangarap,
Mga damdaming umuusbong, nabibigyang-buhay.
Pinapawi ang agos ng karimlan at kawalan,
Tunay na pagmamahal, patuloy na isinisigaw.
Wikang Filipino, kayamanan na binubuklod,
Puno ng pag-asa, kagitingan at kabayanihan.
Sa mga himig at tono, diwa'y lumilipad,
Bayan nating mahal, puso't isipan iyo'y taglay.
Kapag lumisan sa lupang kinagisnan,
Ika'y sinisilayan, nagpapalakas sa gunita.
Mga salitang pamilyar, nagbibigay sigla,
Kahit saan man mapadpad, ika'y gabay at tanglaw.
Sa bawat wika't dialekto, nagkakaisa't nag-aangat,
Wikang Filipino, haligi ng bansang matatag.
Puno ng sipag, tiyaga, at pag-asang wagas,
Sa iyo'y nagmumula ang bawat pagbabago't tagumpay.
Sa tahanan, paaralan, at kalye'y maririnig,
Iyong tinig, pumapalakpak sa puso ng sambayanan.
Ipinagmamalaki, wikang buhay at nagluluwal,
Ang salamin ng kultura, tunay na kayamanan ng lahing Filipino.