I. Masakit sa una, kirot nadarama
Pinipisil-pisil haplos sumasaliw
Ramdam ng buto, puso’t isip ang tungo
Winiwika Ninyo Panambitang ito!
II. Nakita mo na ba ang pagkakaisa?
Sa panahong silaw sa pag-asa
Gumising bumangon sumabay na, tara!
Ibangon natin Pilipinas na atin!
III. Manhid sa sakuna, sa bagyong umarangkada
Rumaragasang lupa, tinatabunan ang dampa
Umaapaw na baha, sa bubong tumitingala
Tipa ng pagaspas ng kahoy sa tabi’y nanaghoy!
IV. Sasabayan pa ang sakuna ng krisis bunsod ng pandemya
Sa ilalim ng lagim, sa talas ng tarak ng karayon naninimdim
Kahit nangangamba, sa bakuna’y idinudulot ang sigla
Sa paniniwalang may isang bagong umaga!
V. Pilipino’y hindi tutumba, sakalin man ng hamon ng tadhana
Pinapanatiling pundasyon ay Pamilya
Na sentro ang Maylikha bilang Pag-asa
Mula birtud at salig ng pananampalataya.
VI. Laban Pilipino! Tanging yama’y tunay na pagkatao
Katatagan gawing instrumento, atin ito!
Maging pundasyon ay Nasyonalismo
Upang patunayang kagat ang Patritismo!
VII. Ilang libong taon man ang darating pa
Magiging Matatag at walang kupas
Pandemya, bagyo at hamong Penominal
Mananatiling may dangal.
VIII. Lasapin na natin, dapat ng mahalin
Angkinin ng kamit, kalayaang gamit
Tumatagos diwang ipinagsisigawang
Tayo ito, may tatag at mapagbago!