I
Kailan kaya tayo makalalaya sa tanikalang biglang bumulaga?
Kalabang hindi nakikita, may solusyon pa kaya?
Mga tanong sa isipan na sa ati’y ayaw mawala.
Takot at pangamba hindi na mawala-wala.
II
Walang mayaman o mahirap lahat ay apektado
Kumakalam na tiyan, nawalan na rin ng trabaho
Tanging ang pag-asa ang ayuda ng gobyerno
Tulong! tulong! sigaw ng mga tao.
III
Kapag ika’y nagpositibo lalayo ka sa pamilya mo
Puno na ang hospital, balewala ang yaman mo
Nars, doktor at frontliners pagod na at nanlulumo
Hanggang kailan kaya matatapos ang pandemyang ito?
IV
Sasabayan pa ng mga kalamidad tulad ng bagyo
Bahang tumataas, lindol na malalakas at ipo-ipo
Sira-sira na rin mga bahay at establisyemento
Nagbuwis ng buhay mahigit daang libo
V
Grabeng hamon, sakit, at pighati ang sa ati’y ibinibigay
Ang tanong tuloy kung may Diyos pa bang nakasubaybay?
Nawalan na nga ba ng pag-asa na ipagpatuloy mabuhay?
Dapat na bang bumitiw sa mundo na dati’y makulay?
VI
Halika na! bangon na! simulan natin ang bagong umaga.
Panalangin sa Maykapal ang mahigpit na sandata.
Magpabakuna ‘yun ang ating proteksyon at pag-asa
Mahalin ang buhay upang hindi na magkasakit pa.
VII
Ingatan ang kalikasan upang kalamidad maiwasan.
Para gabayan pa ng Inang Kalikasan.
Simulan ang mga ito sa loob ng tahanan.
Sa simpleng paraan mapangangalagaan ang kalikasan
VIII
Tayong mga Pilipino ay parang super hero.
Marami mang pagdaanan hindi basta-basta magpapatalo
Pandemya man iyan o matinding bagyo.
Kaya buong giting kong ipinagmamalaki na ako ay Pilipino!