Return to site

PINAGTIBAY NG PANAHON, PINALAWAK NG PAGKAKATAON

ni: PRECILA CARMINA S. RAMOS

· Volume V Issue I

Ang kanyang simula ay sadyang kakaiba

Sa mga katutubong salita’y umusbong ang sariling wika

Na siyang nagpabuklod ng malayang lahi;

Sikat at wagi sapagkat natatangi.

 

Kalayaan ay sumibol dahil sa Wikang Filipino

Hanggang sa nagkasupling ang mga Wikang Katutubo-

Yugto man ng wika sa mundo ay naging mahirap,

Sa kaibuturan ‘siyang humubog ng pag-asa’t pangarap.

 

Makipagsabayan sa salitang banyaga ay ‘di masama

Dahil sa gitna ng globalisasyon ito rin ay sandata

Ngunit sariling wika ay ‘wag limutin,

Bagkus ay paigtingin, pagyamanin, tangkiliki’t gamitin.

 

Hindi bawal ang magpakatotoo!

Gamitin lamang nang husto ang utak at puso

Upang matamasa ang pamana ng wika,

Ikintal sa isipan ang bigay na biyaya.

 

Tunay itong pinagtibay ng panahon,

Kan’yang saklaw ay pinalawak ng pagkakataon;

‘Di matitibag at kailanma’y ‘di matitinag

Sa kabila man ng pag-usbong o kolonisasyong bitag.