Mula nang magkaisip ika’y nasilayan
Sa lahat ng oras palaging nasa balimtataw,
Naging kaakibat sa aking pamumuhay
At naging Karamay sa madilim na karimlan.
Ikaw ang nagbigay kulay sa aking buhay
Hinubog mong mabuti ang sangkatauhan,
Binuo mo ang isip at ang kamalayan
Ako’y naging bihasa dahil sa iyo wikang kinagisnan.
Hindi ko malirip bakit ka kinalimutan?
Ng ibang nilalang sa Pilipinas na mahal,
Niyurakan ka at muntik nang makalimutan
Dahil sa paglingap ng ibang kabihasnan.
Ako’y nagulumihanan bakit ka iwinaksi
Samantalang hinubog mo ang aming sarili,
Naging mapagmahal ka at mapagkandili
Nang dahil sa iyo nagtagumpay kami.
Nang dahil dito, kami’y natauhan
Ipinagmalaki ka na at pinahalagahan,
Nabago mo kasi ang hubog ng sangkatauhan
Dahil ika’y salamin ng kulturang kinagisnan.
Labis na nagsisi ang kapilipinuhan
Na iwinaksi ka at kinalimutan
Kaya’t ngayo’y palagi nang ginagamit sa pakikipagtalastasan
At ipinagmamalaki ng buong sambayanan.
Naging bukambibig ka na ng karamihan
Ipinangalandakan sa buong kabihasnan,
Ginagamit sa araw-araw na pakikipagtalastasan
Napagtanto namin ika’y wikang kinagisnan.
Wikang Filipino ika’y salamin
Ng mayamang kultura sa nilingap namin,
Ika’y pinahahalagahan at minamahal namin
Mananatili kang buhay magpakailan man.