I.
Ako’y isang mangingibig, tapat sa aking paraluman
Ako ay may pagkabusilak, isip puso’t kalahatan
Ako ay wangis ni Rizal, kay Bonifacio ang tapang
Ako’y isang Pilipino, at walang pagkadayuhan
II.
Katotong batid kong ikaw, marahil di maniwala
Kung sambitin yaring bibig, tapat akong sumisinta
Sa akin ngang pinagmulan, sa wika’t maging kultura
Sa akin makakaasang, lagi’t lagi tatalima
III.
Kaya naman sa’king wika, h’wag na h’wag ngang mag-aala
Mahal kita gaya ng, sa’king saril’t sa kanya
Makakaasa ka laging, gamit sa pakikibaka
Ganoon akong magmahal, puso’t tagos kaluluwa
IV.
Oh irog kong aking wika, lagi mo akong ibilang
Sa lahat ng nagtatanggol, sa lahat ng gumagalang
Pinipili kitang lagi, magsilang man ibang wika
Sa’yo buhay ang kultura, mayaman at masagana
V.
Sana’y matutuhan nilang, magmahal tulad ng akin
Nakikita ang galing mo, halaga at tulong sa bansa rin
Sana bagong kabataan, ikaw ay lubos mapansin
Dahil ikaw ay ang wikang, kailangan mula paggising
VI
Sa dulot mong lapnos darang, ramdam na ramdam ang init
Sumibol ang sigla at kulay, kultura’y laging may bihis
Mahal kita sa paraang, hindi kita matitiis
Salamat Wikang Filipino, iniibig kitang labis
VII
Tulang ito’y para sa’yo, aking Wilkang Filipino
Sa’yo lagi itong pugay, lagi-lagi pagsaludo
Sa pakinabang mong dala, lagi’t lagi akong sa’yo
Oo, ipagmamalaki, iibig nang taas-noo