Hindi ko malirip ang kinahantungan
Ng aba kong buhay noong nakaraan,
Sandakot na balakid ang dinanas
Pira-pirasong pangarap hindi ko nakamtan.
Sandakot na kabiguan ang ipinalasap
Ng pagkakataon sa aking kandungan,
Nabigong posisyon sa aking propesyon
At nakitil ang buhay ng kapatid kong mahal.
Balde-baldeng luha sa mata ko’y umagos
Di kayang dalhin ang hinaing na kapos,
Subalit sa tindi ng pananalig sa Diyos
Kapighatian, kabiguan dinalang lubos.
Inalo ang sarili na maging matatag
Sa aking pagtangis di pabibihag,
Bagyo man ang dumating sa aking abang buhay
Kailangang tanggapin ng walang pakundangan.
Dito ko nalirip ang pinagdaanan
Ng mga bayaning nagbuwis ng buhay,
Hindi inisip ang sariling kapakanan
Na ipagtanggol ang bayan sa mapang-aping dayuhan.
At ang mga bayani hindi nagpatinag
Na dumating sa kandungan ang unos at balakid,
Kailangan yakapin ang susong-susong hirap
Alang-alang sa sarili at sa bayang dilag.
Dito ko napagtanto na ang isang nilalang
Hindi patitinag sa anumang kapighatian,
Maging ito ma’y bagyo o pandemya man
Patatagin ang sarili, ito ang kailangan.
“Pilipinas Hindi Tutumba, Bagyo Man O Pandemya”
Ito ngayo’y ang tema ng ginawang tula’
Sa pakikipagkumpetensya ng makata,
Instabright Guild Corporation ang mamamahala.