Dalawang libo labing siyam
Taong di makalimutan,
Simula ng nakaraan
Unti unting binago ating nakasanayan
Mula sa masiglang ngiti tuwing kamustahan
Ngayo'y nabahiran
kinailangang ikubli
Ating nakagisnan
Maging sa pag-aaral kakayaha’y nasubukan
Dating sigla sa pagpasok nabalot ng takot at hamon
Pagkatutong inaasam lalong sinubok ang kakayahan
Ang dating pagparoon kinailangang tuldukan
Hanggang sa kasalukuyan, nakulong sa nakaraan
Di magawang kumawala sa aninong pandemya ang may gawa
Dagdagan pa ng mga sakunang niyanig ang ating pangamba
Paanong babangon? bansang sinisinta
Sa dami ng banta, alin ang tamang salita
Ng mabigyang pag-asa pusong may takot at pangamba
Kaya’t minulat ang mata sa kasalukuyan
Sa mga batang musmos na di alintana ang pinagdaanan
Doo'y napagtanto ang muntik ng makalimutan
Pilipinas nga pala’y kakaiba ma pa pandemya o sakuna
Di sinusukuan ano mang kailangang suungan
Talagang Pusong Pinoy tunay na hahangaan