Suot ang kwintas bitbit ang lampara
Sa paligid ay mata ang iginala
Marka't galos sa balat ay di alintana
Sagisag ng pagliyag sa kaniya
Maya-maya'y sa pagnita
Munting ibon ang siyang nakita
Nilalang na inakalang pag-asa
Sa bangungot ng nakaraa'y siyang magdadadala
Tirik ang mata at di na makilala
Kung hindi bato'y paninigas ang napala
Ang puting balahibo'y dagliang naging pula
Animo'y di kinaya palasong tumama
Bawat hakbang sa gubat na mapanglaw
Lakas sa kaniya'y pilit inaagaw
Tulad ng langit na kulang sa tanglaw
Liwanag sa mukha'y di na matanaw
At doon sa inakalang katapusan
Natagpuan sagot sa katanungan
Sa pagsilay ng liwanag mula sa kalangitan
Isang damo ang kaniyang nataptapan
Sa kabila ng hanging humahagupit
Damo ay tumatayong pilit
Handang indahin bawat sakit
Ugat lang ay di mawaglit
Walang baluti, walang armas
Bangis sa kaniya'y pilit umaalpas
Sa kabila ng kadilimang wagas
Kulay niya'y hindi nagwawakas
Sa isang iglap paghihirap ay di na mabakas
Madilim na mukha'y biglang umaliwalas
Ngiti sa labi'y di napigilang umalpas
Sabay tanaw sa buwang saksi sa walang wakas